Günümüz Dünyasın’da birçok gelişime ve değişime şahit oluyoruz.İlerleyen teknoloji,yükselen refah seviyesi,tüketimdeki artış ve daha birçok örnek verebileceğimiz durum mevcut.Ama bazı şeyler varki değişime uğrayan,hiçbirini fark etmiyoruz belki de hayat yolculuğunda..Özellikle sevgi,saygı,samimiyet,merhamet,örf ve adetlerimiz gibi bizleri insan yapan değerlerimizde ve kültürümüzde değişikler olduğunu anlamıyoruz; belki de anlamak istemiyoruz…
Oysa biz komşusu aç yatarken tok olamayanlar değilmiydik,
Yolda gördüğü soğukta üşüyen yavru köpeği evimize götürerek besleyen yüreklerden değilmiydik,
Öğretmenini gördüğünde önünü ilikleyen bir nesilken,bugün elleri cebinde öğretmeni ile konuşan bir öğrenciliğe nasıl geldik.
Doktora gideceği zaman temiz kıyafetlerini giyen bir nezakete sahipken,sağlıkta şiddeti konuşan bir hale nasıl geldik,
İmece usulü yapılan coşkulu düğünler varken,göstermelik gidilen cenaze merasimlerine nasıl geldik..
Sevdiceğini görebilmek için düğün dernek gezerken,kadına şiddeti tartışacak bir hale nasıl geldik,
Bayramlarda büyüklerimizi ziyaret ederek oturduğumuz kalabalık sofralar varken,bayramı tatil rezervasyonu yapmak için fırsat bilen hale gelmedik mi?
Yaşlılarımızı trafikte koluna girerek karşıdan karşıya geçirirken,otobüste ayakta gördüğümüz halde camdan dışarı bakan bir nesile nasıl geldik..
Yakınlarımızın iyi,güzel durumları ve başarılarıyla sevinirken,bugün entrika kurup haset davranır hale nasıl geldik,
Çocuklarımızı okutmaya çalışan bir devirden,yarışmaya zorlayan bir topluma nasıl geldik…
Oysa biz simitini sokak kuşu ile paylaşan,harçlık biriktirerek oyuncak alan bir çocukluk görmedik mi,
Evimize misafir gelince mutlu olan,bütün büyüklerimizin elini öpen nesil değil miydik,
Saf duygularla sevgi duyan,yokluk içinde kıymet bilenlerden olmadık mı..
Peki ne olmuştu duygu ve davranışlarımızı değiştiren ve insani değerlerimizi farklılaştıran.Akıp giden zaman mıydı kültürümüzdeki erozyona sebep olan yoksa yaşananları görmezden gelen bizlermiyiz bu değişime sebep olan…
Oysa biz elma şekeri ile mutlu olan bir nesilden gelen jenerasyon olarak bu saf duygularımızı çocuklarımıza aktararak insani değer ve duygularımızı yitirmeye engel olmalıyız.
Aldığımız nefesimize bile hükmedemeyecek kadar aciz olan biz insanoğlu,göz açıp kapayıncaya kadar geçecek olan üç günlük ömrümüzde sevmeliyiz,saymalıyız,paylaşmalıyız yani aslında özümüze dönerek iyi birer insan olmalıyız…..
Sancar DELİBALTA
Soma Devlet Hastanesi İdari ve Mali İşler Müdürü