Öyle bir zaman diliminde yaşıyoruz ki işitmekten bile hicap duymamız gereken bazı durumları görmemiz bile artık bizi şaşırtmıyor olmasına malesef şahitlik ediyoruz. Kocaman bir alev topunu saran bir kabuğun üzerinde 7 milyar zerrecikten ibaret olan insanlığın kibri, üzerinde yaşadığı Dünyadan büyük..Bu kibrin yanına son dönemlerde açgözlülüğün de eklendiğini ve bunun neticesinde gözlere inen perde ile hiçbir adaletsizliği görmeyen ve görmek istemeyen vicdanlara sahip oldu insanoğlu..Dünya ekonomisinin yarısının neredeyse birkaç ailenin elinde olduğu, Dünya içerisinde 2 milyar insanın suya ve gıdaya ulaşamayacak çaresizlik ile hergün binlercesinin hayatını kaybettiği zamanlarda, bu yıl pasta ve makarna üretimi için gerekli olan buğdayın savaş nedeni ile yetersiz kalacağı endişelerinin yaşanmasına hangi duygusal tepkiyi vereceğimizi bile şaşırıyoruz. Sadece 2 milyar dolar ile Afrika kıtasının su problemi çözülecek durumda iken, 20 milyar dolarlık proje ile kızıl gezegen Mars'a su emareleri aramak için robotlar gönderildiğine şahit olmuyor muyuz?Akbabaların ölümünü gözlediği aç bebek fotoğrafları sergilenir iken, Afrika'daki bizonların neslinin tükenmemesi adına harcanan milyon dolarlardan ve kurulan konseylerden hiç mi haberdar değiliz..Açlığın, sefaletin ve savaşın pençesinde milyonlarca insanın yitirilip gittiği yıllar da var, yıllanmış şarap müzayedesinde milyon dolarları vermeye hazır halde sıra bekleyen binlerce insan da..Bugüne kadar savaş haberlerini modern ülkelerindeki TV haberlerinde birkaç dakika izleyip geçiştirenlerin, bugün o modernliğin içerisinde istenmeyen mülteci durumuna düştükleri zamanları da görmüyor muyuz..!Metaverse denilen sanal evrenin sarhoşluğuna şimdiden kapılan insanlık, gerçek dünyayı nasıl böylesine görmezlikten geliyor akıl alır gibi değil.Bu örnekleri bir kitabı dolduracak şekilde çoğaltmanın bilincinde olarak yakın çevremizde ve ülkemizdeki örneklerden bahsetmeden önce sizlere çok farklı bir alan içerisinde bulunan bir konudan bahsetmek istiyorum. Araba motoru içerisinde bulunan kendisi küçük ama işlevi büyük olan devirdaim pompasından bahsetmek istiyorum. Devirdaim pompası bilenler bilir, radyatör içerisindeki suyu dolaştırarak motorun çalışmasına bağlı olarak ortaya çıkan sıcaklığı düşürüp hararet yapmasını yani motorun yanması ile sonuçlanacak büyük sıkıntıları önlemek adına çok önemli bir parçadır. Ama motordan bahsederken heybetinden, beygir gücünden ve silindir hacminden bahsedilir her zaman.O küçük ama önemli olan parça yalnızca arıza gerçekleşince önemini kazanır. Dönelim tekrar gerçek hikayemize;Yakın çevremizde başını sokacak ev bulamayan aileler var iken, üçüncü hatta dördüncü evini alma fırsatını kaçıranların feryadını daha çok duymuyor muyuz..!Çocuğuna meyve alamayan ve pazar bitince kalan sebzeleri toplayan ebeveynleri gördükçe, herşey dahil otellerde çöpe giden onlarca çeşit yemekleri nasıl göremiyoruz, Kapalı kapılar arkasında büyük karlı işleri sessiz sedasız bitirenlerin, garibana dağıttığı bir paket makarnayı sosyal medyada günlerce reklam etiklerine hiç mi şahitlik etmedik. Kesin sonun ölüm olduğunu bildiğimiz halde, ölümün gerçekliğini sadece cenaze merasimlerinde hatırlamıyor muyuz..! Çocukları üşümesin diye saç kurutma makinasını çalıştırıp, yan odada canına kıyan anneyi nasıl unuturuz, Oysa biz komşusu aç iken tok yatamayan, paylaştıkça ekmeğinin bereketinin arttığına inanan bir millet değilmiydik... Elbette ülkemizde ve tüm dünyada çok güzel dayanışma ve yardımlaşma organizasyonları olduğuna da şahidiz ancak bu kadar olumsuzluk içerisinde istisna durumunda kaldıklarına da..Dünyayı yukarıda verdiğim örnekteki motora benzetecek olursak eğer sadece güç ve ihtişamı ile büyüklüğü tarif edilebilir belki de..Ama unutmamak gerekir ki yakarsa bu dünyayı garibanın ahı yakar..!! İşçinin eli kelepçeli gözü yaşlı otobüse bindirildiği, sermayenin tüm dünyada karnının şiştiği bu günlerde bile herkesin gıdaya ve insani yaşam koşullarına eşit bir şekilde ulaşacağı günleri de göreceğimize inandığımı belirterek eklemek istiyorum, sanmasın ki kimse bu düzen dünyada hep böyle gidecek ve sanmasın ki kimse bu DEVİR DAİM... Yazımı Cahit ZARİFOĞLU nun dizeleri ile bitirmek istiyorum.Burası dünya! Ne çok kıymetlendirdik, Oysa bir tarla idi; Ekip biçip gidecektik.Hepinize sağlık ve huzur dolu günler diliyorum.
Sancar DELİBALTA
Anestezi Tek.- Maden Müh.- İktisatçı
İşletmeci-Yük.Sağlık Yön.